Sytuacja, w której właściciel nieruchomości przenosi na nabywcę jej własność w zamian za dożywotnie utrzymanie, musi być ustanowiona umową dożywocia, którą reguluje Kodeks Cywilny. Jest to umowa zobowiązująca, wzajemna i odpłatna, a prawo dożywocia jest prawem niezbywalnym. Z uwagi na nieokreślony czas trwania zawiera element losowy, ponieważ zobowiązanie ustaje wraz ze śmiercią Dożywotnika, chyba że zostało ustanowione na więcej niż jedną osobę – wówczas po śmierci jednej osoby prawo dożywocia ulega odpowiednio zmniejszeniu.
Wskutek zawarcia umowy własność zostaje przekazana na nabywcę w zamian za prawo do mieszkania w nieruchomości, swobodny dostęp do mediów, prawo opieki, prawo do zapewnienia jedzenia, ciepła, ubrań, a także sprawienia pogrzebu odpowiadającego miejscowym zwyczajom itp. Możliwe są indywidualne ustalenia między stronami, które należy umieścić w umowie. Ponadto w przypadku, gdy między stronami umowy dojdzie do sytuacji, w której nie będzie możliwe dalsze wspólne mieszkanie, rozwiązanie może ustanowić sąd. Zarówno zobowiązany do dożywocia, jak i Dożywotnik mogą wystąpić z żądaniem rozwiązania umowy. Ponadto w określonych przypadkach umowa dożywocia może być zmieniona na rentę.